U około 45% pacjentów z diagnozą choroby dwubiegunowej stwierdza się nadwagę, a u ponad 20% – otyłość. Jak wynika z badań, osoby z diagnozą choroby dwubiegunowej i otyłością, w porównaniu do pacjentów z prawidłową wagą ciała, cierpią z powodu częstszych i bardziej nasilonych zaburzeń funkcji poznawczych (np. problemy z pamięcią, koncentracją, uczeniem się, szybkością myślenia), obarczone są większym ryzykiem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych oraz charakteryzują się gorszym funkcjonowaniem pomiędzy epizodami choroby. Co więcej, jak wyliczono w jednym z badań, z każdym kilogramem powyżej prawidłowej wagi ciała wzrasta (o >7%) ryzyko nieosiągnięcia remisji w trakcie leczenia lub wystąpienia nieoptymalnej reakcji na leczenie. Nadwaga, czy otyłość zwiększają ponadto ryzyko wystąpienia niektórych chorób, spotykanych częściej u pacjentów z diagnozą choroby dwubiegunowej, takich jak nadciśnienie, cukrzyca, zespół metaboliczny, zawał mięśnia sercowego, czy udar. Negatywny wpływ otyłości na przebieg choroby dwubiegunowej wynika prawdopodobnie m.in. z powiązań patofizjologicznych obu zaburzeń – zarówno w otyłości jak i chorobie dwubiegunowej spotyka się: aktywację procesów prozapalnych, nasilenie zjawisk związanych ze stresem oksydacyjnym, zaburzenia metabolizmu kwasu foliowego i homocysteiny, zaburzenia czynności osi przysadka-podwzgórze-nadnercza (tzw. osi stresu), czy nieprawidłowości w działaniu i wydzielaniu adipokin (tj. substancji o wielokierunkowym działaniu, biorących m.in. udział w regulacji procesów łaknienia i sytości oraz regulacji metabolizmu tkanki tłuszczowej)
W związku z powyższymi danymi, w przypadku diagnozy choroby dwubiegunowej warto pamiętać o dbałości o zdrowie somatyczne, regularnym zgłaszaniu się do internisty oraz dbałości o prawidłową wagę ciała. W razie nadwagi i otyłości warto skorzystać z porad dietetyka, bowiem bez względu na ich podłoże (działania niepożądane leków, styl życia, błędy dietetyczne, inne choroby) z nadwagą i otyłością można bardzo skutecznie walczyć.
