Fibromialgia jest zespołem chorobowym, który charakteryzuje się występowaniem przewlekłych lub nawracających dolegliwości bólowych w różnych częściach ciała. Ból ten może mieć różnoraki i zmienny charakter (np. rozlany, tępy, ostry, palenie, mrowienie) oraz towarzyszą mu czasem takie zjawiska jak allodynia (nieprzyjemne doznania takie jak uczucie bólu, pieczenia, parzenia, na skutek oddziaływania bodźca, który u zdrowych ludzi nie wywołuje takich reakcji) oraz hiperalgezja (przeczulica, czyli nasilone odczuwanie bólu, nieproporcjonalne do bodźca). Opisywane dolegliwości wykazują czasem zmienność dobową (np. większe nasilenie w godzinach porannych) oraz zależność od stresu, zmęczenia, zimna, czy warunków atmosferycznych.
Ból nie jest jedynym elementem obrazu klinicznego fibromialgii i samo jego występowanie nie jest wystarczające do jej rozpoznania. W fibromialgii bólowi towarzyszą dodatkowo: wybudzenia poranne z uczuciem niewyspania i niewystarczającego wypoczynku, częste występowanie uczucia zmęczenia w ciągu dnia lub też męczliwość w trakcie wykonywania różnych czynności, a także trudności ze skupieniem uwagi i pamięcią lub inne skargi związane z poczuciem osłabienia funkcjonowania intelektualnego.
Charakterystyczną cechą fibromialgii jest częste współwystępowanie zaburzeń psychicznych (głównie depresji, spektrum zaburzeń dwubiegunowych, zaburzeń lękowych, neurastenii, bezsenności przewlekłej), innych zespołów bólowych (np. migreny, napięciowe bóle głowy, bóle i zaburzenia czynności w zakresie stawu skroniowo-żuchwowego, chroniczne bóle pleców i inne) oraz chorób i dolegliwości somatycznych (np. zespół jelita drażliwego, zespół niespokojnych nóg, pęcherz nadreaktywny, zespół Raynauda, choroby zwyrodnieniowe i reumatyczne, infekcje). Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że częstość fibromialgii w populacji to 2-5%, ale dane te są najprawdopodobniej znacznie niedoszacowane. Jedynie niewielki odsetek pacjentów (około 1/4-1/3) otrzymuje bowiem właściwą diagnozę, i to niejednokrotnie po wielu latach od wystąpienia pierwszych objawów choroby.
Leczenie fibromialgii często wymaga współpracy reumatologa lub specjalisty w zakresie leczenia bólu z psychiatrą i/lub psychoterapeutą. Bardzo duże znaczenie ma zastosowanie leków przeciwdepresyjnych oraz zastosowanie technik psychoterapii i relaksacji.