W marcu 2016 roku miało miejsce bardzo istotne wydarzenie z punktu widzenia diagnozowania ADHD u dorosłych. Dzięki ogromowi pracy (non profit) włożonej przez specjalistę Centrum Dobrej Terapii, lek. Pawła Brudkiewicza oraz dr. n. med. Rafała Jaeschke, ukazało się pierwsze polskojęzyczne tłumaczenie DIVA 2.0 – wywiadu diagnostycznego ADHD u dorosłych. Tłumaczenie kwestionariusza DIVA było możliwe dzięki wsparciu redakcji czasopisma Medycyna Praktyczna – Psychiatria oraz DIVA Foundation. Tym samym język polski stał się 19-tym językiem na świecie, w którym można przeprowadzić badanie za pomocą DIVA.
Wywiad Diagnostyczny ADHD u Dorosłych (DIVA) to jeden z głównych kwestionariuszy do diagnozowania Zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u osób dorosłych. Został opracowany w 2010 r. w Holandii przez J.J.S. Kooij i M.H. Francken i jest oparty na kryteriach DSM-IV. Według tej klasyfikacji postawienie diagnozy ADHD u osoby dorosłej powinno być poprzedzone ustaleniem, czy symptomy były obecne zarówno w dzieciństwie, jak i w wieku dorosłym. W miarę możliwości, informacje powinny zostać zebrane również od osób, które znały pacjenta jako dziecko (np. rodzice). W trakcie wywiadu kolejno przytaczane są konkretne przykłady realnych zachowań z przeszłości i teraźniejszości. Ma to na celu ułatwienie oceny, czy dany objaw (będący kryterium rozpoznania ADHD) występował/występuje w dzieciństwie/w wieku dorosłym. Oprócz samych objawów ocenia się ich wpływ na funkcjonowanie w pięciu kluczowych obszarach życia: funkcjonowanie w pracy/w szkole, w stosunkach z bliskimi i rodziną, w interakcjach społecznych, w czasie wolnym/hobby oraz samoocena/wiara w siebie. Omawiany wywiad diagnostyczny jest cennym uzupełnieniem psychiatrycznego badania specjalistycznego.
W najbliższym czasie planowane będą prace walidacyjne nad polską wersją kwestionariusza DIVA.
