Charakterystyka objawów

Napięciowy ból głowy stanowi najczęstszą postać bólów głowy. Opisywany jest przez pacjentów jako ból o umiarkowanym nasileniu, obustronny, niepulsujący i trudny do scharakteryzowania („nijaki”, „niczym nie wyróżniający się”, „bezpłciowy”); powodujący stałe uczucie nacisku wokół głowy. Towarzyszy mu zwykle tkliwość dotykowa głowy oraz uczucie ucisku za oczami i sztywności mięśni karku.

W przebiegu napięciowego bólu głowy nie pojawiają się natomiast charakterystyczne dla migreny objawy, takie jak: nasilone nudności, wymioty, czy nadwrażliwość na dźwięki i światło, a rutynowa aktywność fizyczna nie wpływa na jego nasilenie.

Napięciowy ból głowy trwa od kilkudziesięciu minut do kilku dni. Rozpowszechnienie przewlekłego napięciowego bólu głowy szacuje się na 2,5–4,1% populacji (ból ten wstępuje nieco częściej u kobiet). Napięciowe bóle głowy pojawiające się kilka razy w miesiącu, dotykają nawet 24–37% dorosłych, a na cotygodniowe dolegliwości tego typu skarży się co dziesiąta osoba. Do czynników ryzyka bólu napięciowego zalicza się: przemęczenie, niewystarczającą ilość relaksu, niedobór snu.

Leczenie

W leczeniu napięciowego bólu głowy stosuje się niesterydowe leki przeciwzapalne, a w profilaktyce – leki przeciwdepresyjne, oraz różne odmiany technik relaksacyjnych, biofeedback i terapię poznawczo-behawioralną. Diagnostyką i leczeniem napięciowych bólów głowy (podobnie jak innych postaci bólów głowy) powinien zajmować się neurolog, niejednokrotnie współpracujący z innymi specjalistami.

Opracował dr hab. n. med. Marcin Siwek, na podstawie: Marcin Siwek  „Leki przeciwdepresyjne w terapii bólu” (w: „Ból i depresja” – książka pod redakcją Dominiki Dudek, wydawnictwo Termedia, Poznań 2011)