Dostępne są wyniki badań wskazujące na związek pomiędzy różnymi przejawami kreatywności a występowaniem zaburzeń nastroju, zwłaszcza o typie dwubiegunowym.
Amerykańska badaczka Nancy Andreasen już w 1974 r. stwierdziła, iż u niemal połowy badanych przez nią pisarzy, można było rozpoznać cechy choroby afektywnej dwubiegunowej. Arnold Ludwig, badając grupę pisarek, wykazał obecność epizodów depresji u ponad połowy z nich, a stanów maniakalnych u 1/5 badanych. Ten sam autor, analizując biografie sławnych osób stwierdził, iż zaburzenia nastroju występowały częściej u twórców (plastycy, pisarze, muzycy), niż wśród wojskowych czy naukowców. Ciekawych informacji dostarczają badania, w których z pacjentami cierpiącymi na chorobę afektywną dwubiegunową porównuje się studentów kierunków artystycznych. W jednym z nich, osoby z chorobą dwubiegunową oraz studenci kierunków artystycznych osiągali wysokie wyniki na skali ogólnej kreatywności. W kolejnym projekcie badawczym, prowadzonym w Krakowie w latach 2012-2013, w który zaangażowani byli m.in. specjaliści Centrum Dobrej Terapii zaobserwowano, że wśród studentów kierunków artystycznych cechy spektrum dwubiegunowego (identyfikowane za pomocą kwestionariusza zaburzeń nastroju) występowały prawie sześciokrotnie częściej w porównaniu do studentów kierunków politechnicznych.
Wszystkie te doniesienia wskazują na istotny (i zapewne biologiczny) związek pomiędzy uzdolnieniami i twórczością artystyczną a spektrum zaburzeń dwubiegunowych.
