Witam, Moja szesnastoletnia córka żle czuła się w gimnazjum, nie potrafiła się zaakceptować. W tym… …

Szanowna Pani Beato,

Nastolatka jest w takim momencie życia, w którym zmiany hormonalne, biologiczne, poznawcze, emocjonalne i społeczne (też w związku ze zmianą szkoły) mogą przeciążać. Dystansowanie się tam, gdzie może, np. w domu, może być niejako ulgą od wysiłku angażowania się i zmian w tak wielu sferach równocześnie. Można to ująć jeszcze inaczej. Izolacja od relacji poprzez „kontakt z komputerem” może być wytchnieniem i odpoczynkiem od kontaktu z sobą i innymi. Pani Córka przeżywa emocje, np. „śmiejąc się do siebie”. Warto potraktować to jako zaproszenie do kontaktu. Jeśli Pani widzi jej uśmiech, może Pani zagadnąć „śmiejesz się”: jak będzie chciała, rozwinie temat. Jeśli nie, pozostanie tylko uśmiech.

Grupa rówieśnicza zawsze jest najlepszym „diagnostą”, bo powie bez ogródek albo odrzuci, co jest nie do przyjęcia w ramach ich norm. Warto traktować serio to, co mówią rówieśnicy o Córce, szczególnie ci, z którymi zna się dłużej niż kilka miesięcy.

Życzę Pani powodzenia i spokojnego patrzenia na córkę jak dorasta, zmienia się, dojrzewa. To na pewno jej pomoże.