Moim problemem od zawsze był kontakt z ludźmi. Zawsze byłam tą „nieśmiałą”. Rzecz w tym,… …

Moim problemem od zawsze był kontakt z ludźmi. Zawsze byłam tą „nieśmiałą”. Rzecz w tym, że jako prawdziwy introwertyk, pragnę poznawać nowych ludzi. Problem w tym, że nie wiem jak to zrobić, nie umiem rozmawiać z ludźmi, już sama myśl interakcji budzi we mnie na starcie rezygnację, strach że nie wyjdzie, że to wszystko będzie niezręczne, sztuczne, nie będę umiała odpowiedzieć na jakiś temat, rozmowa będzie krępująca, serce zaczyna bić mocniej, boję się nawet o moją mimikę twarzy, po prostu często rozmowa kończy się nagle, bo nie wiem jak mam odpowiedzieć na dany temat, mam pustkę w głowie, brakuje mi słów, zastanawiam się często, jak odpowiedzieć najlepiej, tzn tak bym dobrze wypadła jako taki normalny rozmówca na luzie, żeby nie wyglądało to na wymuszone. Myślę automatycznie jak odpowiedzieć, co odpowiedzieć, zachować normalną mimikę, by ukryć te moje niepewności. Czuję niewyobrażalną bezsilność z tym związaną. Czuję, że mogłabym osiągnąć więcej, poznać więcej ciekawych ludzi, odnieść większe sukcesy, gdyby tylko nie ta blokada. Więcej o mnie: jestem ambitna, mam cele w życiu i je realizuję, mam świetną pracę i dobre wyniki na studiach. Proszę o opinię i koszt ew. pierwszej wizyty.