Cierpię na fobię społeczną od 10 lat z przejściowymi epizodami depresji.

Szanowna Pani Anno,

Dziękuję za okazane nam zaufanie i napisanie do nas. Odpowiadając na Pani podstawowe pytanie, chciałbym zdecydowanie podkreślić, że zawsze jest jakieś wyjście i nowa możliwość leczenia. Do tej pory stosowano u Pani leki należące do pierwszego, czy drugiego rzutu w ramach strategii leczenia fobii społecznej i depresji. Rzecz jasna, nie każdy pacjent na te leki reaguje lub też optymalnie je toleruje. Istnieje jeszcze wiele innych opcji w zakresie samej farmakoterapii – np. moklobemid, bupropion, opipramol, czy leki trójpierścieniowe. Leki te (niektóre z nich) można próbować łączyć, potencjalizować innymi lekami przeciwdepresyjnymi (agomelatyna, mianseryna, mirtazapina) lub preparatami należącymi do innych grup farmakologicznych (np. pregabalina, kwetiapina i wiele innych). Rzecz jasna zasadność tych strategii, bilans korzyści i ryzyka, oraz bezpieczeństwo w Pani indywidualnym przypadku, a także możliwość łączenia poszczególnych leków, muszą być precyzyjnie ocenione przez konsultującego Panią osobiście specjalistę psychiatrę.

Zapewne w kryzysie w jakim Pani się obecnie znajduje potrzebna będzie jakaś forma bardziej doraźnego uspokajającego leczenia – proszę wybaczyć tak ogólne sformułowanie, ale tutaj również wybrana strategia musi być bardzo precyzyjnie dobrana do Pani stanu zdrowia, w tym stanu psychicznego i dokładnie zebranej w trakcie badania lekarskiego historii choroby.

Tak długa i trudna historia fobii społecznej prawdopodobnie wymaga również równoczesnego stosowania psychoterapii. Ta forma leczenia z reguły jest bardzo wskazana w przypadku powyższej diagnozy. Wiem że pisała Pani o ograniczeniach finansowych w tym zakresie ale – tutaj też są możliwe kompromisowe rozwiązania – np. poszukanie psychoterapeuty w Poradni Zdrowia Psychicznego, mającej umowę z NFZ (czas czekania na terapię z reguły jest bardzo długi, ale często jednak – szukając w wielu poradniach jednocześnie – można w końcu znaleźć terapeutę, u którego zwolniło się miejsce). Warto też rozważyć psychoterapię poznawczo-behawioralnej (CBT) – ta forma terapii z reguły wiąże się z krótszym procesem leczenia niż np. w przypadku terapii psychodynamicznej, a co za tym idzie – jej sumaryczne koszty są znacząco mniejsze.

Pozdrawiam i życzę odnalezienia najwłaściwszego dla Pani modelu leczenia.