Kwasy tłuszczowe omega-3 cieszą się dużym zainteresowaniem wśród pacjentów i naukowców poszukujących nowych metod leczenia zaburzeń psychicznych. Jak do tej pory najwięcej badań poświęcono kwestii aktywności przeciwdepresyjnej tych kwasów. Zagadnienie to zostało omówione w jednym z wcześniejszych postów umieszczonych na blogu Centrum Dobrej Terapii (Kwasy tłuszczowe omega-3 na depresję?). Ze względu na wielokierunkowy wpływ na funkcję komórek nerwowych, właściwości antyoksydacyjne, wpływ na metabolizm tłuszczowy oraz na procesy zapalne, kwasy tłuszczowe omega-3 potencjalnie mogą okazać się przydatne w leczeniu schorzeń psychicznych o bardzo zróżnicowanej patofizjologii. Badania przeprowadzone u pacjentów z diagnozą schizofrenii dały jak dotąd niejednoznaczne wyniki i jak na razie nie można ocenić jaka może być przydatność kwasów tłuszczowych omega-3 w leczeniu wytwórczych lub ubytkowych objawów schizofrenii. Niektóre, pojedyncze obserwacje sugerują możliwość łagodzenia przy pomocy kwasów omega-3 działań niepożądanych wyindukowanych przez leki przeciwpyschotyczne, takich jak: objawy pozapiramidowe czy zaburzenia metaboliczne. Wyniki te wymagają jednak potwierdzenia w kolejnych badaniach na odpowiednio dużych grupach pacjentów i z zastosowaniem rzetelnej metodyki. Duże nadzieje wiążą się z możliwością zastosowania nienasyconych kwasów tłuszczowych w leczeniu ADHD u dorosłych i dzieci. Najbardziej obiecująco przedstawiają się rezultaty kilku randomizowanych badań kontrolowanych placebo sugerujące umiarkowaną (w porównaniu do obecnych metod farmakoterapii) skuteczność wysokich dawek kwasu eikozapentaenowego (EPA) lub mieszaniny kwasów omega-3 i omega-6 u dzieci. Obserwowano w nich poprawę w zakresie: pamięci operacyjnej, uwagi, agresji, niepokoju ruchowego, zaburzeń zachowania, problemów z wynikami szkolnymi itp. Zagadnienie to wymaga jednak dalszych badań. Rośnie liczba doniesień o korzystnym efekcie włączenia kwasów omega-3 u osób z diagnozą zaburzenia osobowości typu borderline. U pacjentów tych stwierdzano redukcję nasilenia objawów depresyjnych, złości, agresji i autoagresji, czy impulsywności. Ilość badań jest jednak nadal niewystarczająca. Według dostępnych danych, kwasy tłuszczowe omega-3 okazują się nieskuteczne w leczeniu zaburzeń odżywiania oraz uzależnień. Dane na temat możliwości zastosowania kwasów omega-3 w zaburzeniach lękowych, obsesyjno-kompulsywnych czy autyzmie są jak na razie szczątkowe i/lub niejednoznaczne.
Wynika z tego, że choć ze stosowaniem kwasów omega-3 w psychiatrii wiąże się spore nadzieje, to ich przydatność nie została jeszcze ustalona i wymaga wielu dalszych badań. Za wcześnie zatem na rzetelne rekomendacje terapeutyczne i algorytmy postępowania w przypadku pacjentów cierpiących na inne niż depresja zaburzenia psychiczne.
