W gabinecie psychiatrycznym często używa się różnych pojęć, które nie są w pełni jasne lub bywają mylące. Należą do nich m.in.: strach, lęk, nerwica i zaburzenia lękowe.
Strach jest to stan, który występuje w obliczu realnych zagrożeń, np.: ryzyko ukąszenia przez węża, oparzenia, zranienia, czy napaści. Z kolei lęk występuje w kontekście zagrożeń irracjonalnych lub (w sposób nieoczekiwany i niezrozumiały) przy braku subiektywnego czynnika zagrażającego. Strach i lęk same w sobie nie są powodem rozpoznania choroby czy zaburzenia, wszyscy doświadczamy takich stanów.
Jednak u niektórych osób rozwija się zaburzenie lękowe (dawne określenie: nerwica), czyli długo utrzymujący się stan nasilonych i częstych lęków (nieproporcjonalnych do zagrożenia albo występujących przy braku realnego zagrożenia), czemu towarzyszy pogorszenie normalnego funkcjonowania i związane z tym stanem poczucie cierpienia psychicznego. W takiej sytuacji pomocna może być konsultacja psychiatryczna lub psychologiczna.
Lękowi często towarzyszy niepokój, napięcie psychiczne i zamartwianie się. Częstymi przejawami lęku są dolegliwości somatyczne („cielesne”), np.: drżenia kończyn; zawroty głowy; kołatanie serca; bóle, ucisk, kłucie w klatce piersiowej; duszności; wzmożona potliwość; uczucie ucisku w gardle; wrażenie omdlewania; zaburzenia równowagi i wiele innych. Symptomy te mogą budzić podejrzenie choroby somatycznej (co dodatkowo nasila lęki) i być przyczyną licznych konsultacji lekarskich. Badania te często są wskazane, aby wykluczyć obecność takiej choroby i móc rozpoznać (i leczyć) zaburzenie lękowe.
